ती हसत होती..सैरभैर
तेव्हा त्या हास्याच्या पायरया उतरून
मी खाली गेलो..खोलवर
आणि पोहोचलो,
एका तळघराशी.
तळघर होतं सुबक
संगमरवरी
ताजमहालाच्या तळघरासारखं;
आणि तिथल्याप्रमाणे इथेही
होती एक
छोटीशी कबर
गुलाबांच्या पाकळ्यांनी झाकलेली
धुपाच्या दाट सुगंधात वेढलेली
झुलत्या दिव्यांच्या मंद प्रकाशात
संध्याकालीन पाणकमळासारखी
मिटून पडलेली
आणि मग माझ्या लक्षात आले
तिचे सैरभैर हसणे
म्हणजे एक
ताजमहालच होते.
- कुसुमाग्रज
No comments:
Post a Comment