’त्या’ कविता: माझी माय सरसोती -बहिणाबाई

माझी माय सरसोती -बहिणाबाई

माझी माय सरसोती
माले शिकवते बोली
लेक बहिनाच्या मनी
किती गुपितं पेरली!

माझ्यासाठी पांडुरंगा
तुझं गीता-भागवत
पावसात सामावतं
माटीमधी उगवतं..

अरे देवाच दर्सन
झालं झालं आपसुक
हिरिदात सुर्यबापा
दाये अरूपाच रूप..

तुझ्या पायाची चाहूल
लागे पानापानामंधी
देवा तुझं येन-जान
वारा सांगे कानामंधी

फुलामधि सामावला
धरत्रीचा परमय
माझ्या नाकाले इचारा
नथनीले त्याचं काय?

किती रंगवशी रंग
रंग भरले डोयात
माझ्यासाठी शिरीरंग
रंग खेये आभायात..

धर्ती मधल्या रसानं
जीभ माझी सवादते
तव्हा तोंडातली चव
पिंडामधी ठाव घेते!

-बहिणाबाई

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

या ब्लॉगवरील कविता कॉपी-पेस्ट करता येणार नाहीत.

तुम्हां वाचकमंडळींना या कविता विनासायास, कुठलेही कष्ट न घेता आंतरजालावर एकाच ठिकाणी उपलब्ध करुन देण्याच्या बदल्यात तुम्ही किमान कवितांच्या बाबतीत तरी कॉपी-पेस्टची अंगवळणी पडलेली सवय बाजूला ठेवावी असे संग्राहकाला वाटते.

कविता सरसकट कॉपी-पेस्ट करणं टाळा.

सुमारे चारशेच्यावर कविता टा‌इप करताना संग्राहकाने इन्व्हेस्ट केलेला वेळ, श्रम याचसाठी आहेत, की तुम्ही या उत्तमोत्तम कविता वाचाव्यात, त्यांचा आनंद घ्यावा.

काही शंका असल्यास कमेंट लिहा, प्रश्न विचारा- त्यांची उत्तरं देण्याचा यथाशक्ती, यथामती प्रयत्न केला जा‌ईल.

आणि,

एखादी कविता तुमच्या संग्रही असावी असं वाटलं तर ती लिहून काढा, टा‌इप करा. कवितेचं ते खरंखुरं हस्तांतरण असेल.

कॉपी-पेस्टचा शॉर्टकट चोखाळू नये.

तुम्ही रसिक आहात, तुमच्याकडून हे अपेक्षित नाही.

Designed by Lena