पुरवाया वेडी हौस
साडी घेतली विणून
उभें-आडवे जिच्यांत
काळ्या रात्रीचे रेशीम;
मधे नाजूक कशीदा
स्वप्नपांढऱ्या जुईचा,
किनारीचा नवा ढंग
चित्रामंगळस्वातीचा;
पुरवाया वेडी हौस
साडी घेतली विणून;
---तुला सामोरें येंताना
घडी मोडावी म्हणून.
निघता जाया - लगबगिने तू उठुनि, घातलास
गौर, सकङ्कण तव बाहूचा अडसर दारास
सङ्कोचुन थबकलो न कळता, गोड सम्भ्रमात
"याल पुन्हा कधि?" -दरवळला तो सुवास शब्दांत
अखेर येता निरोप घेऊन, निवान्त मार्गात-
ते कङ्कण, ते शब्द निघाले करित मला साथ
-शिरी फुले माळुन तारांची लाजुनिया रात
धुन्द सुगन्धी गुम्फित होती गर्द निळे गीत,
मोगरिचे मृदू अडसर होते क्षितिजा अडवीत,
चालत मी - परि थबकत होती पुन्हा पुन्हा वाट!
ऐल तटावर पैल तटावर हिरवाळी घेउन
निळासावळा झरा वाहतो बेटाबेटांतुन.
चार घरांचे गाव चिमुकले पैल टेकडीकडे;
शेतमळ्यांची दाट लागली हिरवी गरदी पुढे.
पायवाट पांढरी तयांतुनि अडवीतिडवी पडे;
हिरव्या कुरणाxमधुन चालली काळ्या डोहाकडे,
झाकळुनी जळ गोड काळिमा पसरी लाटांवर,
पाय टाकुनी जळात बसला असला औदुंबर.
