अडसर - कृ. ब. निकुंब

 निघता जाया - लगबगिने तू उठुनि, घातलास

गौर, सकङ्कण तव बाहूचा अडसर दारास

सङ्कोचुन थबकलो न कळता, गोड सम्भ्रमात

"याल पुन्हा कधि?"  -दरवळला तो सुवास शब्दांत

अखेर येता निरोप घेऊन, निवान्त मार्गात-

ते कङ्कण, ते शब्द निघाले करित मला साथ

-शिरी फुले माळुन तारांची लाजुनिया रात

धुन्द सुगन्धी गुम्फित होती गर्द निळे गीत,

मोगरिचे मृदू अडसर होते क्षितिजा अडवीत,

चालत मी - परि थबकत होती पुन्हा पुन्हा वाट!