डोक्यावरचा
कधीही कोसळू पाहणारया पावसाचा धाक
तिच्या लक्षात येण्यापूर्वीच मी तिचा
निरोप घेतला तेव्हा ती
सहजपणाने म्हणाली, "येताना
मी बरोबर होते;
जाताना एकट्याला
कंटाळा येईल, नाही?"
"छे ग मी तसा
एकटा असतच नाही : येताना
तू बरोबर होतीस, जाताना
पाऊस!" निर्णायकपणे मी. तर
काही नेमके कळल्यासारखे तिचे डोळे
भरुन आलेले-
माझी हिंस्रता मला
कमालीची विलोभनीय वाटू लागलेली. . .
- धामणस्कर
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment