तो तिथं कोपरयावर उभा राहून
पाखरांना हाळी घालू लागला
म्हणजे हवा कशी उमदी पडते
सूर्यफ़ुलांच्या मुसळधारेसारखी..
छे, छे, एकही पाखरु नसतं त्याच्या आवाजात,
हाती फ़क्त दाणे मोतिया विश्वासाचे..
पाखरांच्या विश्वासावरच तेवढा विश्वास असतो
अन हवेचा पाखरांवर..
म्हणूनच तो तिथं कोपरयावर उभा राहून
पाखरांना हाळी देतो
तेव्हा हवा कशी देखणी असते
हवेच्या डोळ्यातील पाखरांसारखी..
-सदानंद रेगे
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment