पूर- पुरुषोत्तम पाटिल

भाळावरची उद्धट बट

दोन बोटांच्या चिमटीत धरुन

अप-या नाकाच्या शेंड्यापर्यंत ताणीत

तू म्हणालीस..

ते मी ऐकलं नाही

मी फक्त पहात होतो- चित्र

झटक्यात

बटा सावरीत, कोरे नेसू आवरीत

तू उठून उभी राहिलीस

चाळवीत स्वत:ला

नव्या वस्त्राला, सळसळत..

मी पहात नव्हतो

मी फक्त ऐकत होतो- सळसळ

जाताना 

पाठमोरी वळून

भडभडून अल्लड म्हणालीस,

’ इतकी तब्येत बिघडलिये

बांनाच सांगत्ये’

मी ऐकत नव्हतो

नव्हतो पहात

फक्त वाहत होतो- पुरात.

-पुरुषोत्तम पाटिल