असे रंग आणि ढगांच्या किनारी
निळे ऊन लागे मला साजणी
निळे घाटमाथे निळ्या रा‌उळांचे
निळाईत माझी भिजे पापणी
निळ्याशार मंदार पा‌उलवाटा
धुक्याची निळी भूल लागे कुणा
तुला प्रार्थनांचे किती अर्घ्य वाहू
निळ्या अस्तकालीन नारायणा
निळे गार वारे जळाची शिराणी
निळ्या चंद्र‌ओवीत संध्या डुले
निळे दुःख चोचीत घे‌उन आली
निळ्या पाखरांची निळी पा‌उले
निळे सूर आणि निळी गीतशाळा
निळाईत आली सखीची सखी
निळ्या चांदण्याने निळ्या चंदनाची
भिजेना परी ही निळी पालखी
किती खोल आणि किती ओल वक्षी
तुझा सूर्य आणि तुझे चांदणे
प्राणातले ऊन प्राणात गेले
तुझ्या सागराची निळी तोरणे
-ग्रेस
या कवितेतील राहिलेले शेवटचे दोन चरण....
ReplyDeleteनिळे सूर आणि निळी गीतशाळा
निळाईत आली सखीची सखी
निळ्या चांदण्याने निळ्या चंदनाची
भिजेना परी ही निळी पालखी
किती खोल आणि किती ओल वक्षी
तुझा सूर्य आणि तुझे चांदणे
प्राणातले ऊन प्राणात गेले
तुझ्या सागराची निळी तोरणे
Thank you so much Vardhan. What you just did coincidentally suits your name. :) nyways, but really, I am grateful. What I have in my diaries are the bits and pieces of what enchanted me a decade back, more or less. People like you help me complete the whole picture. Bless you!
ReplyDelete