हत्तीवरून
अजिंठा गावाला गिलचं जाणं येणं
थकणं. कधी कित्येक दिवस
तिथेच झोपडी बांधून राहणं.
सावरखेड लेणापूरची मोलकरी मानसं साथीला.
दिवाबत्ती माशालीसाठी. कागद कुंचल्यासाठी .
त्याचं खाणंपिणं मांस शिजवण्यासाठी.
कळत नसलेलं गाणं नाचणं
शेकोटी पेटवून रात्री अजिंठ्याच्या
डोंगरदरीत छोट्या झोपडीत ऐश्वर्यात
न कळणाऱ्या अनोख्या बोलीत
अडाणी माणसांच्या जगात
मेजर रॉबर्ट गिल
आता फक्त चित्रकार गिलसाब.
माणसांचा आदब निजामी नजाकतीतला.
लाजवाब
हळूवार
अजनबी बोलीतला.
बोली कळत नाही नीट
तरी माणसांना समजतं
समजून घेणारी नवी
अबलख बोली अजिंठ्यात.
नवी रंगशाळा
अजिंठ्यातल्या हिरव्या पसाऱ्यात.
No comments:
Post a Comment