कोणे एके काळी- धामणस्कर

कोणे एके काळी
धगांच्या एखाद्या अस्पष्ट इशार्यावरही
माझ्या कागदी होड्या
आपले नांगर उचलून तयार असायच्या;
आणि गंमत म्हणजे
पाऊसही मग लवकर यायचा..

नंतर, ढगासारखाच हुबेहूब
आवाज काढणारे कुणी साधक भेटले,
मारीच राक्षसाची गोष्टही वाचनात आली, आणि
होड्या अधिकाधिक सावध होत गेल्या.

आता सगळ्या होडया
जणू कायमच्या किनारयाला जखडलेल्या;
खरया ढगांची सनातन हाकही
अर्थहीन होत चाललेली..

- धामणस्कर