चुकली दिशा तरीही हुकले न श्रेय सारे;
वेड्या मुशाफ़िराला सामील सर्व तारे.
मी चालतो अखंड चालायचे म्हणून;
धुंदीत या गतीच्या सारेच पंथ प्यारे.
डरतात वादळांना जे दास त्या ध्रुवाचे;
हे शीड तोडले की अनुकूल सर्व वारे!
मग्रूर प्राक्तनाचा मी फ़ाडला नकाशा;
विझले तिथेच सारे ते मागचे इशारे.
चुकली दिशा तरीही आकाश एक आहे;
हे जाणतो तयाला वाटेल तेच न्यारे.
आशा तशी निराशाम हे श्रेय सावधांचे;
बेसावधास कैसे डसणार हे निखारे.
-विंदा करंदीकर
No comments:
Post a Comment