विदेही- पुरुषोत्तम पाटिल

अतृप्त मिठीच्या आवेगात
तुझे दैन्य मी पाहिले नाही,
सारा विखार पचवुनही
विझवित राहिलीस कृतघ्न निखारे.
स्वागताची दाद देत राहिलीस
हसत राहिलीस, रिझवित राहिलीस
डोळ्यातल्या चंचल सुरम्यातही चिमधार करुणा होती
पुरुषी कॄरतेला अलगद झेलणारी सख्त माया
तुझ्या सुरात हातात कुठून आली?
जास्वंदीचे कृत्रिम ओठ..पण त्यातही
कुजबुजणारे इमान, प्रामाणिक थरथर..
माझ्या वासनेलाही चकीत केलेस

दु:ख बुडवण्यासाठी आलेल्या या देहातील
पश्चात्तप्त मन
तुझ्याच अबोली दु:खाने सुखेनैव विदेही झाले आहे
धन्यवाद!

-पुरुषोत्तम पाटिल