एक पुरुष हवा आहे.
या घराला एक आडदांड पुरुष हवा आहे.
बटनं सापडत नाहीत म्हणून आरडाओरडा करत घर डोक्यावर घेणारा,
आमटीला फोडणी खमंग पडली म्हणून हुशारुन जाणारा,
केसातून बोटे फिरली की बाळ होऊन कुशीत घुसणारा,
दमदार पावलांनी तिन्हीसांजेचा केविलवाणा अंधार उधळून टाकणारा
पुरुष हवा आहे
या घराला एक आडदांड पुरुष हवा आहे.
नाही..
हे मी म्हणत नाहीये,
या भिंतीच म्हणून राहिल्यात केव्हापासून
-अनुराधा पोतदार
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
vachali hoti ekada.. nond hi keleli aahe.. parat ekda aaj tuzhya post chya nimittane vachayala milali dhanyawaad Shraddhaa
ReplyDeleteहम्म..माझ्याशिवायही ही कविता वाचलेलं कोणीतरी आहे हे पाहूनच मस्त वाटलं. माणसं वाटतात तेव्हढी दूर-दूर नसतात ही जाणीव खरया अर्थाने पुस्तकं, कविता यांच्यामधून अशी होते, नाही का?
ReplyDeleteमी सत्यकथेत वाचलेली ही. तू कुठे वाचलेलीस?
पुरूषपण काय असते ते एखादी स्त्रीच सांगू शकेल ...
ReplyDeleteपण त्यात भेसळ असेल ती स्त्रीत्वाची ... तिच्या दृष्टीकोनाची .... आणि दृश्ीटिकोन बनलेला असेल ..
कित्येक शतकांनी बिघडलेल्या संस्कृतीपासून ...
आणि वाईस अ व्हर्सा सुद्धा तेव्हढंच खरंय. पण आता इथे कवितेचा तो मुद्दा नाही. :)
ReplyDeleteपण तुझ्या बोलण्यात पॉईंट आहे आणि तू वर म्हटलं आहेस ते तसं असतंच.