कविता- विलास सारंग

१.
तो टाईपरायटरवर टकटक करत बसतो
                                 जणू एखाद्या दारावर
                                 कधी न उघडणा-या
                                हे आहे एक प्रकारचं
                                     कॉंबिनेशन लॉक
फ़क्त अक्षरं बरोबर जुळायला हवीत
                       काय उपयोग त्याला सांगून
                    की टाईपरायटरच्या चाव्यांनी
                                दारं उघडत नसतात

२.
खोलीत शब्दांची गर्दी माजली आहे
हिचकॉकच्या पिक्चरमधल्या पक्ष्याप्रमाणे
दरवाजाची जीभ चिकटली आहे टाळ्याला

बोटांना स्पर्श जाणवत नाहीसं झालंय
हा महान रोग जडल्यापासून
दिव्याचा पिवळा प्रकाश
गरगरतो पंख्याबरोबर
झडून गेलेली पेन्सिल टेबलावर

मी कोरी वही उघडतो
आणि ओळीच्या गजातून बाहेर पडतो

३.
एकशेआठ रामायणं घडली तरी
अंत नाही
पुन:पुन्हा तीच रिळं!
शब्दसंपत्ती!

शब्दांना अर्थाची पर्वा नसते
शब्दांची पावलं उलटी पडतात
शब्दाने शब्द वाढतो
कवित्व सरलं तरी शब्द मागे उरतात

-विलास सारंग

No comments:

Post a Comment

 
Designed by Lena